lascia chio piangaLascia ch'io pian

lascia chio piangaLascia ch'io pianga mia cruda sorte
E che sospiri la liberta
Lascia ch'io pianga mia cruda sorte
E che sospiri la liberta

E che sospiri
E che sospiri la liberta
Lascia ch'io pianga mia cruda sorte
E che sospiri la liberta

Il duolo infranga queste ritorte
De miei martiri sol per pieta
De miei martiri sol per pieta

Lascia ch'io pianga mia cruda sorte
E che sospiri la liberta

Wyniki (polski) 1:

piangaLascia ch'io pianga mia cruda sorte pozostawia ChiosI westchnienie po wolnościLascia ch'io pianga mia cruda sorteI westchnienie po wolnościI że wzdychaI westchnienie po wolnościLascia ch'io pianga mia cruda sorteI westchnienie po wolnościSmutek złamać te skręconeDe mój męczenników sol o litośćDe mój męczenników sol o litośćLascia ch'io pianga mia cruda sorteI westchnienie po wolności

Wyniki (polski) 2:

niech Urz
I
Pozwól mi p
I

i
I
Pozwól mi p
I

The pojedynek narusza te
De moje cierpienia, modl
De moje cierpienia modl

Pozwól mi p
I

Wyniki (polski) 3:

PATRZ Transformata Laplace’a

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
Ļ – litera alfabetu łacińskiego używana w języku łotewskim, oznaczająca głoskę /ʎ/. Wymawiana jak serbo-chorwackie lj, hiszpańskie ll, portugalskie lh albo włoskie gl.

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
L jest dwunastą literą alfabetu łacińskiego, piętnastą literą alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę płynną boczną, np. [].

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
Ĺ - litera występująca w sugerowanym przez Jana Kochanowskiego zapisie języka średniopolskiego. Oznacza zmiękczone l.

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
Ł (przekreślone L, L z kreską ukośną) – szesnasta litera polskiego alfabetu. Występuje także w kilku alfabetach języków słowiańskich (w kaszubskim, dolnołużyckim, górnołużyckim i w białoruskiej i ukraińskiej łacinkach) oraz w języku weneckim, wilamowickim i języku Nawahów. Oznacza spółgłoskę [] lub [] w językach słowiańskich i [] w językach indiańskich.

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
Akcent ostry (akut, akcent silny) – znak diakrytyczny w postaci ukośnej kreski, o kształcie prostym lub nieznacznego klina, wznoszącej się od lewej do prawej (np. ). Stosowany w alfabecie łacińskim, cyrylicy tylko do oznaczania akcentu i w alfabecie greckim tylko w samogłoskach. W tradycyjnej polskiej typografii akut jest bliższy pionu oraz nieco przesunięty na prawo od środka znaku.

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
PATRZ Cedylla

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
PATRZ Haczek

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
Karol Linneusz, szw. Carl von Linné, łac. Carolus Linnaeus (ur. 23 maja 1707 w Råshult, zm. 10 stycznia 1778 w Uppsali) — szwedzki przyrodnik, profesor Uniwersytetu w Uppsali.

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
L. – skrót stosowany w botanice, umieszczany przy naukowej nazwie taksonu, którego autorem jest Karol Linneusz. Skrót ten oznacza, że Linneusz jako pierwszy opublikował w publikacji naukowej diagnozę taksonomiczną danego taksonu.

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
Lex to standardowy program w systemach uniksowych służący do tworzenia tzw. lekserów czyli programów przekształcających wejściowy strumień znaków na symbole (jednostki leksykalne). Program lex wyodrębnia symbole dopasowując ciąg wejściowy do wzorców określonych przez wyrażenia regularne. Z każdym ze wzorców można powiązać odpowiedni fragment programu napisany w języku C odpowiedzialny za wykonanie konkretnej akcji w przypadku odnalezienia symbolu.

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
 
PATRZ Transformata Laplace’a

W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...