Ō, Ōō – litera alfabetu łacińskiego używana w zapisie języka maoryskiego, rōmaji, w językach polinezyjskich oraz w łacińskim zapisie języka arabskiego. Przypisywana jest samogłosce [].
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
O – piętnasta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku samogłoskę średnią tylną, np. [] lub [].
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
– litera alfabetu łacińskiego, występująca między innymi w języku nawaho, w języku Apaczów, a także w łacińskiej transkrypcji języka staro-cerkiewno-słowiańskiego i w slawistycznej pisowni fonetycznej na oznaczenie o nosowego (polskie ą). Pierwotnie używana w zapisie języka staronorweskiego na oznaczenie samogłoski pośredniej między a oraz o.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Ơ jedna z 12 samogłosek alfabetu wietnamskiego, wymawiana jest jak niezaokrąglone "o".
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Ő, Őő – litera używana w języku węgierskim i w farerskim. Powstała w XIX wieku tak jak litera ű.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
PATRZPlik obiektowy
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Òò - litera alfabetu łacińskiego, służąca do wydłużenia, opadnięcia tonu między innymi w języku francuskim, katalońskim i włoskim. W kaszubskim oddaje się przez nią dźwięk łe.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Ó – dwudziesta pierwsza litera alfabetu polskiego. Dawniej w języku polskim oznaczała iloczas, to znaczy długie o, które później przeszło w pochylone o (głoska pomiędzy o a u). Następnie jej wymowa zaczęła się przekształcać w "u" aż do całkowitego zrównania w wymowie. Zapis nadal jednak pozostaje odmienny (ó i u). W polskich książkach ó pojawiło się w roku 1654, w drukach wychodzących z drukarni Akademii Zamojskiej.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Ô, Ôô – litera alfabetu łacińskiego używana w: języku francuskim, kaszubskim, portugalskim, wietnamskim, słowackim, dialekcie neapolitańskim, a także w tzw. ślabikŏrzowym szrajbōnku (elementarzowej pisowni) etnolektu śląskiego. W języku francuskim i wietnamskim odpowiada głosce [o], a w języku słowackim oraz śląskim Ô wymawia się jak [wɔ].
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Õ, õ – litera alfabetu łacińskiego o nazwie o tylda używana w języku estońskim, portugalskim, võro i wietnamskim;W języku estońskim i języku võro jest przypisana samogłosce [ɤ] (półprzymkniętej tylnej niezaokrąglonej),W języku portugalskim reprezentuje samogłoskę [õ] (nosową półprzymkniętą tylną zaokrągloną),W języku wietnamskim zapisuję się nią skrzypiącą wersję samogłoski [ɔ] (półotwartej tylnej zaokrąglonej)
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Ö, Öö (O Diaereza) lub (O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim (wymysiöeryś), szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Øø – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach duńskim, norweskim i farerskim. Ta litera jest diakrytyzowana sama w sobie; można ją jednak diakrytyzować - ta wersja to ǿ.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Akcent przeciągły (cyrkumfleks, łac. circumflexus, gr. περισπωμένος / perispomenos), często nazywany daszkiem, to znak diakrytyczny używany w językach: esperanto, francuskim, greckim, rumuńskim, słowackim, portugalskim i innych. Jest też używany w statystyce, gdzie na ogół oznacza wynik estymacji.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Asymptotyczne tempo wzrostu jest miarą określającą zachowanie wartości funkcji wraz ze wzrostem jej argumentów. Stosowane jest szczególnie często w teorii obliczeń, w celu opisu złożoności obliczeniowej, czyli zależności ilości potrzebnych zasobów (np. czasu lub pamięci) od rozmiaru danych wejściowych algorytmu. Asymptotyczne tempo wzrostu opisuje jak szybko dana funkcja rośnie lub maleje, abstrahując od konkretnej postaci tych zmian.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
PATRZ Haczek
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Emotikon lub emotikona (ang. emoticon), uśmieszek (smile, smiley), buźka – złożony ze znaków tekstowych (ASCII) wyraz nastroju, używany przez użytkowników Internetu. Najczęściej przedstawia symboliczny ludzki grymas twarzy, obrócony o 90° w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara, w licznych wariantach. Niektóre programy służące do komunikacji automatycznie zmieniają emotikony na ich graficzny odpowiednik.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Grupy krwi – zestawy antygenów, obecnych na powierzchni krwinek czerwonych. W zależności od układu grupowego brane są pod uwagę różne zestawy antygenów. Niezgodność w obrębie układu grupowego wiąże się z reakcją odpornościową organizmu, polegającą na wytworzeniu przeciwciał skierowanych przeciwko nieprawidłowym antygenom, obecnym na erytrocytach. W ramach tego samego gatunku może istnieć wiele układów grupowych krwinek czerwonych. Zachowanie zasad zgodności w obrębie układów grupowych krwi jest istotne podczas transfuzji krwi, przeszczepianiu narządów oraz w ciąży.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
O! – drugi album studyjny zespołu Maanam wydany w 1982 roku nakładem wytwórni Pronit.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Ogonek – znak diakrytyczny używany dla oznaczenia:
obecnie długich głosek w języku litewskim (ą, ę, į, ų)głosek nosowych w językach:polskim (ą, ę)Indian Nawaho i Apaczów (ą, ąą, ę, ęę, į, įį, ǫ, ǫǫ),Indian Chiricahua i Mescalero (ą, ąą, ę, ęę, į, įį, ų, ųų),Tuchtone (z rodziny języków atapaskańskich).
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Plik obiektowy – plik binarny generowany przez kompilator lub asembler podczas kompilacji pliku z kodem źródłowym lub podczas łączenia plików obiektowych przez konsolidator (linker).
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Podwójny akcent ostry (podwójny akut, długi umlaut). Znak diakrytyczny stosowany w języku węgierskim do oznaczania długich wysokobrzmiących samogłosek ű,Ű oraz ő, Ő. Stosowany również nad cyrylicką literą ӳ, Ӳ używaną w alfabecie czuwaskim, a oznaczającą dźwięk podobny do niemieckiego ü.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...
Zbiór pusty - zbiór, który nie zawiera żadnych elementów. W teorii mnogości ZF, będącej najpopularniejszą aksjomatyką współczesnej matematyki, istnienie zbioru pustego postuluje aksjomat zbioru pustego, natomiast aksjomat ekstensjonalności gwarantuje jego jedyność. Zbiór pusty oznaczany jest zwykle symbolami , , bądź {}.
W celu uzyskania więcej informacji, zobacz w Wikipedia.οrg...Sar%20a%20wielka%20bond%20niewidzialne%5andthat%20w%20sprawie%20Ci%20ricorder%5EI%20nasza%20nazwy%5użyciuprzewodu%20ścian%20z%27love%5EPi%20strong%20z%20na%20inne%20serce%5ena%20zawsze%20cos%5EL%27ostatni%20gaze%5EL%27ostatni%20dream%20czy%20ci%20pęknie%20a%20metod opøat licencyjnych%5EL%27ostatni%20star%20czy%20nie%20Pi%20briller%5EL%27ostatni%20rosa%20Jane%5EL%27ostatni%20rosa%20Jane
Tłumaczony, proszę czekać..
