Il Magnificat, inno giudeocristiano

Il Magnificat, inno giudeocristiano pervaso della spiritualità dei "poveri del Signore", collocato dall'evangelista sulle labbra di Maria, costituisce una sorta di decentramento profetico della sua stessa sncenda: infatti al centro della riconoscenza e della lode non si trova se non di passaggio ciò che Dio ha fatto in lei e per lei, bensì quanto opera di continuo nella storia. Il fatto stesso che il cantico appaia tutto tessuto di citazioni veterotestamentarie, talvolta assolutamente evidenti e altre volte più implicite, colloca Maria sullo sfondo della storia del suo popolo: come donna profetica e liberatrice che assume consapevolmente le promesse di Dio e le umane risposte, che sa leggere la sua propria storia all'interno della storia della salvezza. La storia di Maria non è storia di quello che essa ha fatto ad altri, sia pure aiutata dalla grazia di Dio, bensì - come osserva Arturo Paoli - storia di quello che Dio ha fatto in lei, scoperta di ciò che Dio opera nella storia umana che racchiude anche la sua3
Tutto quanto avviene è messo in moto dal volere di un Dio infinitamente accogliente, ed è reso possibile dall'apertura dei protagonisti umani all'opera dello Spirito Santo. Qualsiasi accoglienza, ma tanto più quella di cui Maria è per noi modello, è accoglienza dello Spirito: vero protagonista dei vangeli dell'infanzia, non si sovrappone alle altre soggettività eclissandole, ma le evidenzia e le avvalora.
c. Maria accoglie l'oscurità della fede - La beatitudine proclamata da Elisabetta nella Visitazione è ripresa da Luca per bocca di Gesù stesso, durante la vita pubblica: «Beati piuttosto coloro che ascoltano la parola di Dio e la custodiscono» (Lc 11,28). Anziché «la custodiscono», si potrebbe tradurre "la mettono in pratica". La mentalità biblica conosce una vera e una falsa accoglienza della Parola, ma non è incline come noi oggi a distinguere tra un fatto essenzialmente mentale e spirituale (custodire) e uno più etico-vissuto (mettere in pratica).

Wyniki (polski) 1:

Magnificat, giudeocristiano duchowe opanowała hymn "biedni Jahwe", umieszczone przez Ewangelista na usta Maryi, jest swego rodzaju prorocze decentralizację jego własny sncenda: w samym sercu wdzięczności i uwielbienia nie stwierdzono, jeśli nie przechodzącej przez co Bóg uczynił w nią i dla niej, ale ponieważ to działa nieprzerwanie w historii. Fakt, że piosenki są wyświetlane wszystkie tkaniny notowania Starego Testamentu, czasem zupełnie oczywiste i innych razy bardziej dorozumiany, miejsc Mary na tle dziejów ludu: jako prorocze i wyzwolenia kobiety, która świadomie wciela się obietnic Bożych i ludzkich odpowiedzi, kto może czytać jego własnej historii w historii zbawienia. Historia Mary to nie historia co do innych, aczkolwiek wspomagany przez łaskę Bożą, ale -jak wspomniano przez Arturo Paoli opowieść o to, co Bóg uczynił w niej, odkrywając co Bóg jest w pracy w historii ludzkości, który zawiera sua3Wszystko to nie jest ustawiony w ruchu z woli Boga nieskończenie przyjemny i jest możliwe przez otwarcie bohaterów ludzi do pracy Ducha Świętego. Wszelkie gościnność, ale bardziej tak że Maryja jest nasz model, jest duch: Bohaterem opowieści dzieciństwa, nie nakładają się inne podmiotowość eclissandole, ale najważniejsze i obsługuje.c. Maria z zadowoleniem przyjmuje zapomnienia błogosławieństwo wiary ogłoszona przez królową Elżbietę w odwiedzin jest Łukasza na usta samego Jezusa podczas jego życia publicznego: "Błogosławiony są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachować" (Łk 11.28). Zamiast «straży» może być przetłumaczone "zastosować w praktyce". Biblijne mentalność zna prawdziwego i fałszywego słowa, ale zasięg nie jest skłonny jak teraz rozróżniamy między faktem zasadniczo psychicznie i duchowo (warta) i bardziej etyczne żył (praktyka).

Wyniki (polski) 2:

Magnificat hymn judeo przeniknięte duchowość "ubogich Pana", ewangelista umieszczone na ustach Maryi, jest rodzajem decentralizacji sncenda prorocze o własnej, w rzeczywistości w sercu wdzięczność i uwielbienie nie jest jeśli nie przechodzi co Bóg uczynił dla niej i dla niej, ale w pracy ciągłej historii. Sam fakt, że piosenka wydaje wszystkie tkaniny cytuje Stary Testament, czasami bardzo oczywisty, a czasem bardziej ukryte, stawia Maryję w tle historii swego ludu jako prorocze, wyzwolenia kobiety, która świadomie podejmuje obietnice Boże i ludzkie reakcje, które Możesz przeczytać swoją historię w historii zbawienia. Historia Marii nie jest opowieść o to, co zrobiła dla innych, choć wspomagany przez łaskę Boga, ale - jak zauważył Arturo Paoli - opowieść o tym, co Bóg uczynił dla niej, odkrywania tego, co Bóg działa w historii ludzkości zakrywające sua3 także
wszystko, co dzieje się w ruch przez wolę Boga nieskończenie przyjaznej i jest możliwe dzięki otwarciu ludzkich bohaterów dzieła Ducha Świętego. Mile widziane, ale o wiele bardziej, że z których Maryja jest dla nas wzorem, jest gospodarzem Ducha: prawdziwym bohaterem ewangeliach dzieciństwie, nie nakładają się na inne eclissandole podmiotowość, ale podkreśla i popiera.
C. Maryja wita ciemność wiary - błogosławieństwu głosi Elżbieta przy nawiedzeniu pochodzi od Łukasza usta samego Jezusa, w czasie Jego życia publicznego: "Błogosławieni są ci, którzy słuchają słowa Bożego i warty" (Łk 11:28) , Zamiast "strażnik" można przetłumaczyć "umieścić go w praktyce." Mentalność biblijna zna prawdziwą i fałszywą akceptację Słowem, ale jest podatny jak my dzisiaj rozróżnić zasadniczo psychicznego i duchowego (strażnik) i bardziej etyczne żywot (ćwiczyć).

Wyniki (polski) 3:

W Magnificat, hymn giudeocristiano jakie niosły ze sobą lata duchowość "ubogich Pana", który jest lokalizowany przez ewangelista na wargach Maryi, jest czymś w rodzaju proroczej decentralizację jego samego sncenda: faktycznie w środku wdzięczność i chwała nie jest jeżeli nie do przejścia, co Bóg uczynił dla niej i dla niego, ale także dlatego, że działa stale w historii.